تأثیر آموزش مهارتهای زندگی بر کاهش فشار روانی مادران کودکان عقب مانده ذهنی و عادی

هدف: هدف از این تحقیق بررسی تأثیر آموزش مهارتهای زندگی بر میزان فشار روانی مادران کودکان عقب مانده ذهنی و عادی شهرستان مبارکه در استان اصفهان بود. روش:جامعه آماری این پژوهش شامل 465 مادر دارای کودک عقب مانده ذهنی بود که فرزندان آنها در بهزیستی دارای پرونده و نیز 13426 مادر دارای فرزند عادی بود که از جامعه اول 60 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند .همچنین با مراجعه به اداره ثبت احوال 60 نفر از مادران دارای کودک سالم بصورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه سنجش فشار روانی  فرم فردریک، مجموعه آموزش مهارتهای زندگی طراحی شده در یونیسف و پرسـشنامه جمــعیت شناسی محقق ساخته بــود. درچارچوب روش نیمه تجربی  120 نفر از مادران دارای فرزند عقب مانده ذهنی تربیت پذیر وحمایتی تحت پوشش بهزیستی و مادران دارای فرزند سالم که به صورت تصادفی از جامعه آماری انتخاب شده بودند، پس از انجام پیش آزمون به صورت تصادفی به دو گروه 60 نفری (شامل30 نفر از مادران کودکان عقب مانده ذهنی و 30 نفر از مادران کودکان عادی) آزمایش و کنترل تقسیم شدند.گروه آزمایش در 10 مرحله (در طول 32 جلسه ) آموزش مهارتهای زندگی طراحی شده در یونیسف شرکت کردند. مادران گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که تفاوت بین نمرات باقی مانده گروه آزمایش و گروه کنترل معنی دار است(0001/0 < p). بنابراین تأثیر آموزش مهارتهای زندگی بر میزان فشارروانی مادران گروه آزمایش تحقیق تأیید شد. اما تفاوت میزان فشارروانی مادران دارای فرزند عقب مانده ذهنی و فرزند عادی و تفاوت مادران دارای پسر و دختر عقب مانده ذهنی مورد تأیید قرار نگرفت. همچنین تعامل بین عضویت گروهی و نوع مادر (عقب مانده ذهنی و عادی) و جنسیت فرزند معنی دار نبود. نتیجه گیری: آموزش مهارتهای زندگی به مادران کودکان عقب مانده ذهنی میزان فشارروانی آنهارا کاهش می دهد.